پروتئین محلول در آب موجود در لاتکس طبیعی دارای آنتی ژنی است که می‌تواند سبب واکنش‌های آلرژیک گردد.
دو نوع واکنش مشاهده می‌گردد:
1. موضعی : سبب راش پوستی، خارش، قرمزی و کهیر می‌گردد.
2. سیستمیک : هنگامی که با غشای مخاطی مرتبط باشد. در موارد شدید سبب شوک آنافیلاسکی یا مرگ می‌گردد.
افرادی که به موز،آووکادو ، شاه بلوط و میوه کیوی، حساسیت دارند، معمولاً به لاتکس نیز حساسیت و یا آلرژی دارند.
در قدم اول درمان تمام وسایل لاتکس را از دسترس بیمار دور کنید.
در موارد بروز علائم خفیف می‌توان از داروهای ضد حساسیت استفاده کرد. در صورت افزایش شدت علائم، ترکیبات کورتونی به درمان اضافه خواهد شد. در موارد شدید بیماری، استفاده از اپینفرین، تزریق وریدی سرم و موارد حمایتی اورژانس ضرورت پیدا می‌کند.
هیچگونه درمانی برای از بین بردن این حساسیت وجود ندارد و بهترین اقدام در اینگونه موارد پرهیز از تماس با لاتکس است. توصیه می‌شود کسانی که سابقه ابتلا به موارد شدید حساسیت به لاتکس را داشته‌اند همیشه یادداشتی با این محتوی : “من حساسیت شدید به ترکیبات لاتکس دارم” با خود به همراه داشته باشند. چرا که این افراد در صورت بروز علائم شدید به بیمارستان منتقل خواهند شد و در آنجا اولین اقدام نصب آنژیوکت است که مستقیما در داخل رگ گذاشته می‌شود و به این ترتیب ممکن است بیمار وارد مرحله خطرناک شوک شود.
از آنجایی که با هرتماس به ماده حساسیت زا بر شدت علائم افزوده می‌گردد، بهترین توصیه به بیماران حساس به لاتکس پرهیز از هرگونه تماس با اینگونه ترکیبات است. بعضی از مواد غذایی دارای پروتئینی مشابه آنچه در لاتکس دیده می‌شود هستند بطوریکه مصرف این مواد در افراد حساس به لاتکس علائم مشابه تماس با لاتکس ایجاد کند. به این ترتیب دوری از این مواد غذایی نیز الزامی است. این مواد غذایی عبارتند از: موز، کیوی، آناناس، هلو، شلیل، انگور، انجیر، کرفس، گوجه فرنگی، عنبه، سیب، گلابی، سیب زمینی، هندوانه، گیلاس، توت فرنگی، گندم و فندق. برعکس این حالت نیز وجود دارد یعنی کسانی که به این مواد غذایی حساسیت دارند به احتمال زیاد به لاتکس نیز حساس هستند.